راز مرگ مرغان ماهیخوار!

چند سال پیش،مقامات شهرداری ساندی یگو با مشکلی برخورد کردند که مدت زیادی فکر آنها را مشغول کرده بود .موضوع آن بود که مرغان ماهیخوار درسواحل این شهر از شدّت گرسنگی ،با خطر مرگ روبرو بودند و باید برای آنها چاره ای می شد.

برای بررسی علل مرگ این مرغان دریایی کوشش زیادی از طرف مسئولین محیط زیست وسایر مقامات ذی ربط به عمل آمده بود وکمترین نشانی از بروز یا شیوع بیماری به دست نیامده بود . مطالعات انجام شده به منظور یافتن علل دیگر نیز نتیجه ای نداشته و راز مرگ این موجودات را در پرده ای از ابهام فرو برده بود.
تا اینکه سرانجام تصمیم می گیرند بررسی علل این حادثه را به مسابقه بگذارند و جایزه نفیسی برای کاشف آن در نظر بگیرند و از قضا این کار، موثر میافتد و موضوع توسط یکی از پژوهشگران آشکار می شود .برنده مسابقه پس از بررسی های فراوان در می یابد که ظاهرا از سالها پیش ، این مرغان ماهیخوار در سواحل دریا میزیسته اند و از پس مانده ها وضایعات یک کارخانه تولید فرآورده های دریای تغذیه می کرده اند وبدون هیچ تلاش و زحمتی شکم خود را سیر کرده اند.
مرغان ماهیخوار در اثر تکرار این عمل ،عادت کرده بودند که غذای خود رادر ساحل،حاضر و آماده دریافت کنند و دیگر به خود زحمت تلاش و شکار صید از دریا را
نمی دادند.کسی هم زبانشان را نمی دانست که به آنها بگوید یک مرغ ماهیخوار برای تغذیه ،باید در آب جست وجو کند وباکسب مهارت در فن ماهیگیری طعمه خود رابه دست آورد .و آنها در اثر تنبلی ماهیگیری را فراموش کرده وتنها غذای حاضر و آماده را میل می کردند.
چندی بعد کارخانه تولید فرآورده های دریایی از آن محل منتقل می شود و بعد مرغان ماهیخوار یکی پس از دیگری می میرند زیرا حرفه اصلی خود را که ماهی گرفتن از دریا و رودخانه بود ،فراموش کرده بودند و بدون غذا مانده بودند . سرانجام مشکل به این نحو حل می شود که چند مرغ ماهیخوار واقعی از مناطق دیگر به آن محل
می آورند و رها میکنند تا مراغان تنبل و فراموشکار از آنها راه و رسم ماهیگیری را بیاموزند.

ماهی گیری،از به دست آوردن ماهی مهمتر است.

کسی که ماهی گیری بداند ،هر وقت اراده کند آن را به دست می آورد.
کسی که تنها به خوردن ماهی عادت کرده است و راه ورسم به دست آوردن رانمیداند؛ 
در واقع ،روزی خود قربانی آن خواهد شد 
و آن زمانی است 
که نیاز به ماهی داشته ولی در اختیارش قرار نداشته باشد.

مرغ ماهیخوار دارای توان و استعدادی است که بعضی از انواع آن می تواند تا عمق یکصد متری دریا برود.دوربین تحقیقاتی یک شرکت حفاری نفتی در دریای شمال توانست برای اولین بار تصاویری استثنایی از مرغان دریای که در عمق بیش از صد متری از سطح دریا به شکار می پردازند ،ثبت کند! این مرغان دریایی که برای شکار ماهی به پرواز در می آیند ،بعضی وقتها برای گرفتن ماهی به اعماق آب می روند .اما شاید تا امروز کسی نمی دانست که این حرکت تا چه عمقی ادامه می یابد و آیا بدن آنها توانایی تحمّل فشار بسیار زیاد دریا را دارد ،یا خیر؟

پژوهشگران وقتی در مقابل دوربین زیر دریایی خود که در عمق یکصد متری بر روی لوله های نفت نصب شده این پرنده را دیدند،بسیار متعجّب شدند .زیرا فشار آب در این عمق ، ده برابر فشار اتمسفر در سطح دریا است.و به راحتی می تواند موجب کشته شدن انسان شود ! حال آنکه این پرندگان برای شکار ماهیانی که در بستر دریا زندگی میکنند،تا این عمق پیش می روند و تا گرفتن شکار خود ،مدتی در این عمق به کند وکاو و جستجو می پردازند .دانشمندان علوم زیستی پس از دیدن این تصاویر متقاعد شدند که باید تحقیقات جدیدی را برای بازشناسی رفتار این مرغ دریایی آغاز کنند.